Dni Oświaty Książki i Prasy w latach 1959–1970 w propagandzie kulturalnej PRL

Abstrakt

W artykule dokonana została próba odpowiedzi na pytanie jak przebiegały oraz jakie były cele, organizacja, formy Dni Oświaty, Książki i Prasy w PRL w latach 1959–1970, traktowanych jako coroczna kampania propagandowa władz komunistycznych.

Podstawą źródłową poczynionych ustaleń jest przede wszystkim sprawozdawczość wytworzona zarówno przez Ogólnopolski Komitet Obchodu Dni Oświaty, Książki i Prasy, jak i niektóre inne instytucje, zaangażowane w ich organizację. Częściowo została ona odnaleziona w zbiorach Biblioteki Narodowej, a częściowo – w Archiwum Zakładowym Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz w Archiwum Akt Nowych.

Zebrany materiał zdaje się potwierdzać tezę, że DOKiP w okresie rządów Władysława Gomułki były fragmentem propagandy państwowej, przybierającym corocznie charakter szeroko zakrojonej kampanii podporządkowanej aktualnie obowiązującym celom politycznym. W jej odgórnie ustalany program wpisywały się działania podejmowane przez szerokie spektrum organizacji społecznych, urzędów, zakładów pracy i instytucji. Jednak ich rola daleko wykraczała poza funkcje tylko propagandowe. W ramach „Dni” masowo organizowane były różnego rodzaju imprezy, budowano nowe obiekty infrastruktury kulturalno-oświatowej. Ułatwiały one kontakt z kulturą, rozbudzały zainteresowanie jej wytworami. Problemem, który już pod koniec lat sześćdziesiątych sygnalizowali organizatorzy obchodów były trudności zaspokojenia coraz precyzyjniej formułowanych oczekiwań w tym względzie.