Polskie losy biblioteki Tyszkiewiczów z Czerwonego Dworu

Autor

  • Anita Romulewicz

DOI:

https://doi.org/10.33077/uw.25448730.zbkh.2016.119

Słowa kluczowe:

Benedykt Jan Tyszkiewicz (1875-1948), Czerwony Dwór (Litwa), biblioteki prywatne, archiwa prywatne, zbiory biblioteczne, stare druki

Abstrakt

Część biblioteki Benedykta Tyszkiewicza z Czerwonego Dworu opuściła rodową siedzibę na początku XX w. Kilka tysięcy starych druków, głównie z XVI i XVII w., w 1918 r. znalazło się w Suchej, na dworze Branickich i Tarnowskich. Podczas II wojny światowej kolekcja została rozproszona. W pierwszych latach powojennych ocalały zbiór został podzielony pomiędzy biblioteki w kraju, m.in. w Krakowie i Wrocławiu. Ostatecznie biblioteka Tyszkiewiczów trafiła do Biblioteki Narodowej w Warszawie, gdzie stanowi obecnie kolekcję składającą się z około 3500 starych druków. Ponadto w Bibliotece Narodowej w Warszawie przechowywanych jest kilka rękopisów z archiwum Czerwonego Dworu. Wszystkie dokumenty pochodzą z zakupów na aukcji antyków. Większość zachowanych ksiąg oznaczona jest pieczęcią heraldyczną Tyszkiewiczów lub ekslibrisem Benedykta Jana Tyszkiewicza. Kolekcja składa się przede wszystkim ze starych druków wydanych po łacinie, rzadziej w języku niemieckim i polskim. Wiele książek z XVI w. zostało opublikowanych w Krakowie. Tematycznie nie są one jednorodne i najczęściej dotyczą historii, polityki, teologii, filozofii literatury. W 2014 r. WBP w Olsztynie podjęła kwerendę, w wyniku której uzyskano informacje na temat książek z biblioteki z Czerwonego Dworu rozproszonych w różnych miejscach na terenie Polski (woluminy z kolekcji znajdują się m.in. w Bibliotece Śląskiej w Katowicach).

Pobrania

Opublikowane

2019-12-10

Numer

Dział

Artykuły