Zarys historii polskich zbiorów Biblioteki i Archiwum Instytutu Hoovera w Kalifornii

Abstrakt

Biblioteka i Archiwum Instytutu Hoovera na Uniwersytecie Stanford to największa i najobszerniejsza kolekcja źródeł do historii Polski XX w. w Stanach Zjednoczonych. Zasoby, zarówno opublikowane, jak i niepublikowane, są ograniczone zakresem badań instytucji, która w dużej mierze koncentruje się na historii politycznej świata od czasów I wojny światowej. Artykuł zawiera zarys dziejów instytucji i jej polskiej biblioteki oraz zbiorów archiwalnych, jak również wymienia główny wkład kilku ich budowniczych. Trzy szczególne czynniki sprzyjające rozwojowi polskich kolekcji zasługują na uwagę: polskie sympatie i przyjaźń Herberta Hoovera z Ignacym Paderewskim, rola misji Jana Karskiego w Europie w imieniu Instytutu Hoovera w 1946 r. oraz możliwości gromadzenia poloników, jakie powstały dzięki rewolucji solidarnościowej i upadkowi bloku radzieckiego. W artykule zostały przedstawione niektóre z najważniejszych polskich zasobów archiwalnych zarówno emigracyjnych, jak i tych powstałych w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej – materiały funkcjonariuszy komunistycznych i dziennikarzy, które zostały nabyte przez Hoovera po 1989 r.